Skip to content

Opvoeden en duurzaamheid

Opvoeden en duurzaamheid

“Kraan dicht!”
Zegt een stemmetje in mijn hoofd. De stem van mijn moeder, die steeds meer mijn eigen stem werd. “We gooien geen eten weg”, “We gaan met dit mooie weer toch niet met de auto?” en
“Deur dicht, de kachel staat aan”, zijn er ook vriendelijk in gestampt.
Nu ben ik zelf moeder en moet ik bekennen dat mijn dochters deze zinnen inmiddels ook uit hun hoofd kennen. Maar wat wil ik, meer dan dit, meegeven aan onze kinderen?
De liefde voor de natuur, alles wat groeit en bloeit , inclusief
‘onkruid’ en ‘ongedierte’ hebben ze van nature al. Aan ons de kunst om dat zo te houden…
Kennis over hoe het gesteld is met het klimaat…
Wil ik ze daarvoor behoeden -ik weet nog hoeveel zorgen ik me als kind maakte over het broeikaseffect- of ze eerlijke informatie geven? Ik kies voor het laatste, en zie dat ze ermee kunnen dealen en dat ze zelf keuzes maken om rondslingerend afval op te ruimen, om hun steentje bij te dragen.

Deur dicht, de kachel staat aan!

Begrensd genieten? Het lukt me niet om naar de kinderen uit te stralen dat ze van hun zakgeld mogen kopen wat ze willen, dat ze voor hun verjaardag alles mogen vragen. Ik kan het niet aanzien, bergen verpakkingsmateriaal, speelgoed dat in een oogwenk gesloopt is en batterijvretende herriemachientjes.
“Als je ze van alles ontzegt, gaan ze dat later zelf dubbel en dwars inhalen!” fluistert een duiveltje in mijn oor.
Okee, duiveltje, ik leg het de kinderen wel uit, wat duurzame keuzes zijn en wat niet, ik houd verder mijn mond en hoop zo dat de kinderen zélf hun eigen keuzes maken, met de juiste kennis.
Ik leef het ze voor…

MARTINE

Foto header: Daria Obymaha via Pexels

Bekijk ook deze berichten: